Στα μέσα του 2023, η Ινδία ξεπέρασε την Κίνα σε πληθυσμό, προσθέτοντας 1.425 εκατομμύρια πολίτες. Μεταξύ αυτών, οι μισοί είναι κάτω των 25 ετών, γεγονός που αποτελεί πρόκληση για τον ολοένα και πιο γερασμένο κινεζικό πληθυσμό.
Μια έκθεση που δημοσιεύθηκε το 2021 από το Κέντρο Οικονομικών και Επιχειρηματικών Ερευνών επισημαίνει την Ινδία ως τη μεγαλύτερη οικονομική υπερδύναμη στα τέλη του 21ου αιώνα, με Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) έως και 90% υψηλότερο από αυτό της Κίνας.
Το επίτευγμα της Ινδίας έθεσε για άλλη μια φορά στο τραπέζι το ερώτημα εάν η χώρα, θα καταφέρει να αρπάξει τη θέση της υπερδύναμης από το Πεκίνο. Τα στοιχεία είναι ελπιδοφόρα : σε οικονομικό επίπεδο, το ΑΕΠ της αυξήθηκε μεταξύ 2021 και 2022 με ρυθμό 6,1% ετησίως σε σύγκριση με 4,5% για την Κίνα.
Όλες οι προοπτικές φαίνεται να λειτουργούν υπέρ της Ινδίας, αν δεν υπήρχε το γεγονός ότι, αν τις αναλύσουμε ξεχωριστά, η χώρα έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει για να πετύχει αυτό που στον Ινδουισμό ονομάζεται moksha (διαφωτισμός).
Αν και η Κίνα αντιμετωπίζει ένα συγκριτικό μειονέκτημα με την Ινδία όσον αφορά το ποσοστό γεννήσεων και την οικονομική ανάπτυξη, η τρέχουσα κατάσταση και των δύο χωρών δεν μπορεί να περιοριστεί αποκλειστικά σε αυτές τις δύο μεταβλητές.
Προς το παρόν, η ασιατική οικονομία του δράκου υπολογίζεται σε 18,56 τρισεκατομμύρια δολάρια ΑΕΠ σε σύγκριση με τα 4,11 τρισεκατομμύρια δολάρια της Ινδίας και το 2023 το Πεκίνο εξήγαγε έως και οκτώ φορές περισσότερη παραγωγή και υπηρεσίες.
Το Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών αναφέρει ότι το 2021, το 14,96% του πληθυσμού στην Ινδία βρισκόταν στο όριο της φτώχειας, κάτι που προσθέτει στο κατά κεφαλήν εισόδημά του, το οποίο είναι περίπου το ένα έκτο αυτού της Κίνας.
Το ινδουιστικό έθνος βρίσκεται επίσης στο τέλος της τεχνολογικής κούρσας, κλειδί για την τόνωση της οικονομικής ανάπτυξης.
Σύμφωνα με την έκθεση ανθρώπινου κεφαλαίου του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, το 2016 στη Κίνα αποφοίτησε διπλάσιος αριθμός φοιτητών STEM (Επιστήμη, Τεχνολογία, Μηχανική και Μαθηματικά) από την Ινδία.
Ομοίως, το Πεκίνο έχει ένα πλεονέκτημα στον διαστημικό τομέα, μια επιστήμη αιχμής όσον αφορά τη στρατιωτική ανάπτυξη. Το 2021, ο ασιατικός γίγαντας πραγματοποίησε περισσότερες επιστημονικές αποστολές εξερεύνησης από τις Ηνωμένες Πολιτείες σε αναλογία 53 προς 43. Εν τω μεταξύ, η Ινδία είχε κατά μέσο όρο πέντε εκτοξεύσεις ετησίως την τελευταία δεκαετία.
Ωστόσο, η κυβέρνηση του Νέου Δελχί επωφελήθηκε επίσης τα τελευταία χρόνια από ένα θετικό μακροοικονομικό περιβάλλον που αύξησε το διεθνές της βάρος.
Σύμφωνα με τον Anirudh Suri, συγγραφέα του The Great Tech Game και μελετητή στο Carnegie Endowment for International Peace, “Καθώς ο ανταγωνισμός μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ αυξάνεται, πολλοί επενδυτές βλέπουν την Ινδία ως την επόμενη μεγάλη οικονομία. Στην πραγματικότητα, ” Μετά την Κίνα, έχει το μεγαλύτερο σύστημα startup και αγορά ψηφιακών χρηστών στην Ασία» τονίζει.
Ο ασιατικός γίγαντας παρουσιάζεται « ως ένα παράδειγμα ευημερίας » για τον παγκόσμιο νότο, καθιερώνει η έμπειρη καθηγήτρια για την Κίνα στο London School of Economics, Giulia Sciorati. Ωστόσο, τώρα που η οικονομική της ανάπτυξη «μειώνεται», το σημείο αναφοράς της «είναι λιγότερο ελκυστικό για τις αναπτυσσόμενες χώρες», επισημαίνει.
Αν ένα πράγμα είναι σίγουρο, είναι ότι το ποσοστό γεννήσεων στην Κίνα έχει μειωθεί δραστικά. Η δημογραφική δομή της απογραφής που πραγματοποιήθηκε στη χώρα το 2020 αποκαλύπτει ότι η αναλογία του αριθμού των ανηλίκων στο συνολικό πληθυσμό έχει μειωθεί κατά 20% τα τελευταία 40 χρόνια, έχοντας 100 εκατομμύρια λιγότερα παιδιά σε σύγκριση με την Ινδία.
Σύμφωνα με τη διευθύντρια του Παρατηρητηρίου της Κινεζικής Πολιτικής, Raquel León de la Rosa, «αυτό το φαινόμενο έχει επίσης να κάνει με τις διαδικασίες γυναικείας ενδυνάμωσης στις οποίες οι γυναίκες, ενσωματωμένες στην αστική λογική, έχουν αρχίσει να έχουν μεγαλύτερη οικονομική δύναμη, η οποία « που τους βοήθησε να αλλάξουν την παραδοσιακή δυναμική σχετικά με το αναπαραγωγικό «καθήκον» τους ».
Επιπλέον, οι Κινέζοι άνδρες αντιπροσωπεύουν το 51,24% του συνόλου των κατοίκων, προκαλώντας μια αξιοσημείωτη ανισορροπία στα ποσοστά γονιμότητας. «Είναι τώρα που η πυραμίδα του πληθυσμού αρχίζει να αναστρέφεται και, παρόλο που δεν αποτελεί ακόμη κίνδυνο, μπορεί να συμβεί σε περίπου 20 ή 30 χρόνια », προειδοποιεί.
Από την άλλη πλευρά, στην Κίνα υπάρχει μια μετεγκατάσταση εθνικών κεφαλαίων σε τρίτες χώρες, κάτι που για τον De la Rosa θέτει το ερώτημα για το τι θα κάνουν όλοι οι νέοι που αποφοιτούν από τα πανεπιστήμια. Το 21,3 % των Κινέζων μεταξύ 16 και 24 ετών είναι άνεργοι, ένα ανησυχητικό ποσοστό που έχει προκαλέσει «το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας να σταματήσει να δημοσιεύει αυτές τις στατιστικές, επειδή αμφισβητεί το κινεζικό όνειρο του Σι Τζινπίνγκ », επισημαίνει.
Η κυβέρνηση του Narendra Modi επιδιώκει τη διεθνή αναγνώριση όσο και η Κίνα, αν και η φιλοδοξία της δεν επιδιώκει να επαναπροσδιορίσει τους κανόνες του διεθνούς παιχνιδιού, αλλά μάλλον να θεωρηθεί η χώρα της «οδηγός» για τον κόσμο. Οι Ινδοί έχουν μια λέξη για να το ορίσουν: Vishwa Guru (παγκόσμιος δάσκαλος).
Στην κινεζική εξωτερική πολιτική υπάρχει ένα θεσμοθετημένο όραμα του « κοινού πεπρωμένου », όπου η ασιατική χώρα διεκδικεί ένα έργο διεθνούς διακυβέρνησης μέσω του παγκόσμιου νότου. Ωστόσο, η Raquel de León σχολιάζει ότι αυτό το μοντέλο ολοκλήρωσης βασίζεται «σε ένα ηγεμονικό όραμα », όπου το Πεκίνο «αποφεύγει να μπει σε συζήτηση» σχετικά με το ρόλο που θα διαδραμάτιζαν άλλες χώρες στην περιοχή.
Από την πλευρά της, η αναζωογόνηση της ινδικής εξωτερικής πολιτικής προέρχεται απευθείας από τον Μόντι. «Πριν από αυτόν, θα ζητούσατε μια δήλωση για κάτι από έναν πρεσβευτή σε οποιαδήποτε διπλωματική αντιπροσωπεία της Ινδίας και μετά από κάποιον εντός του Υπουργείου Εξωτερικών και θα σας έλεγαν εντελώς διαφορετικά πράγματα», δηλώνει.
Η εξωτερική πολιτική του Μόντι επιδιώκει να δικαιώσει την εθνική εικόνα της Ινδίας, ενώ προσπαθεί να βάλει τις υπόλοιπες δυνάμεις σε ισότιμη βάση. «Δεν σκοπεύει να αμφισβητήσει ή να αντιστρέψει τη διεθνή τάξη πραγμάτων, αλλά επίσης δεν θέλει έναν κόσμο όπου υπάρχει μια ηγεμονική δύναμη που εμποδίζει τους άλλους να αναπτυχθούν», λέει ο Ανιρούντ Σούρι.
Ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Ινστιτούτο King’s India στο King’s College του Λονδίνου, Harsh V. Pant, υποστηρίζει ότι οι φιλοδοξίες του Modi λειτουργούν ως κινητήρια δύναμη της λαϊκής υποστήριξης του και της φιγούρας του ως « προορατικού ηγέτη ».
Η άνοδος της Κίνας και οι συγκρούσεις στα σύνορα προκαλούν πιθανή ένταση στην Ινδία μεταξύ δύο πολιτισμών που διασταυρώνονται σε πολιτικές, κοινωνικές, ασφαλιστικές και οικονομικές σφαίρες. Σύμφωνα με μια μελέτη του Ερευνητικού Κέντρου Pew το 2023, το 67% του ινδικού πληθυσμού έχει αρνητική γνώμη για την Κίνα και το 48% δεν έχει «καμία απολύτως εμπιστοσύνη» στον Κινέζο Πρόεδρο Xi Jinping.
Τα τελευταία χρόνια, αυξήθηκαν οι φόβοι στο Πεκίνο ότι η Ινδία πλησίαζε πολύ τη Δύση. «Μετά την αντιπαράθεση το 2020 στα Ιμαλάια και στην οποία υπήρξαν θάνατοι για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, η Ινδία συνειδητοποίησε ότι η Κίνα δεν είναι απαραιτήτως ο καλοπροαίρετος γείτονας », λέει ο Σούρι.
«Δεν νομίζω ότι η σχέση μεταξύ Κίνας και Ινδίας πρόκειται να σταθεροποιηθεί σύντομα γιατί είναι μια θεμελιώδης δομική πρόκληση », εξομολογείται ο Pant. «Η συνοριακή διαμάχη έχει γίνει εκδήλωση ενός μεγαλύτερου προβλήματος, καθώς η Κίνα πιστεύει ότι η Ινδία μπορεί να αμφισβητήσει την υπεροχή της στον Ινδο-Ειρηνικό και ως εκ τούτου προσπαθεί να την στριμώξει», αναφέρει.
Η Κίνα θεωρεί ότι έχει «πολλές δυσκολίες στο διάλογο » με την Ινδία, σύμφωνα με τον Sciorati. Μάλιστα, αν και και οι δύο χώρες είναι παρούσες σε οργανισμούς όπως οι BRICS ή ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης, «δεν υπάρχει σχεδόν ποτέ σινο-ινδική διμερής συνάντηση σε αυτούς τους χώρους, κάτι που δείχνει τη δύσκολη σχέση τους», προειδοποιεί.
Αυτό είναι κάπως μοναδικό αν σκεφτεί κανείς ότι, για παράδειγμα, «η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες, παρά τον τεράστιο ανταγωνισμό τους, έχουν καταφέρει να βρουν τρόπους επικοινωνίας », λέει ο Sciorati.
Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο ανταγωνισμός της κυβέρνησης του Νέου Δελχί με την Κίνα έχει προκαλέσει μια αλλαγή στη στρατηγική της στον Ινδικό Ωκεανό, καθιστώντας τον κύριο εμπορικό εταίρο της. Κατά τη διάρκεια του λεγόμενου « κεντρικού άξονα της Ασίας » στην εποχή του Ομπάμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες αύξησαν τις σχέσεις τους με την Ινδία σε μια προσπάθεια να συνεχίσουν τις πρωτοβουλίες του Μπους στον κοινωνικοστρατιωτικό τομέα.
«Η Κίνα έχει γίνει πολύ σημαντική, πολύ μεγάλη και πολύ ισχυρή», διευκρινίζει ο Pant, «πράγμα που φέρνει κοντά την Ινδία και τις Ηνωμένες Πολιτείες με τρόπους που δεν έχουν προηγούμενο ».
«Σήμερα, η Ινδία πραγματοποιεί τον μεγαλύτερο αριθμό στρατιωτικών ασκήσεων με τις ΗΠΑ στην ιστορία της, έχει συμφωνίες για τον τρόπο αντιμετώπισης της θαλάσσιας ασφάλειας και ακόμη και μία για την κοινή χρήση στρατηγικών πόρων και αναδυόμενων τεχνολογιών », σχολιάζει.
Επιπλέον, «η Ινδία έχει το πλεονέκτημα να βρίσκεται σε μια θέση που δεν είναι εντελώς εναλλακτική στη Δύση, εκτός από το ότι είναι ενσωματωμένη σε πολλά από τα πλαίσιά της», τονίζει ο Sciorati.
Υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος για να φτάσει η Ινδία στην κατάσταση «υπερδύναμης» που προβλέπεται από ορισμένους αναλυτές και εκθέσεις. «Δεν θα έλεγα ότι η Ινδία θα αντικαταστήσει την Κίνα στο εγγύς μέλλον, αλλά κάνει μια προσπάθεια να είναι εκεί και προσπαθεί να προβληθεί ως εναλλακτική », τονίζει ο V. Pant.
Οι συμμαχικές και αντίπαλες χώρες κοιτάζουν με περιέργεια το Νέο Δελχί και σκέφτονται αν ο 21ος αιώνας, γραμμένος στα κινέζικα , θα προφέρεται στα Χίντι.
Πηγή: RTVE.es
Μετάφραση: Αθανάσιος Ρούντος
www.ertnews.gr
