Η έκθεση «Ο Άντι Γουόρχολ και οι Ρώσοι ζωγράφοι», είναι ένας διάλογος μεταξύ του διάσημου δημιουργού της ποπ αρτ και έργων Ρώσων δημιουργών, άνοιξε σήμερα τις πόρτες της με νύξη σε αιώνια θέματα όπως ταυτότητα, δόξα, χρήμα ή θάνατος.
«Ασχολείται με άπειρα θέματα. Αυτός ο διάλογος δεν θα σταματήσει ούτε σε ένα χρόνο, ούτε σε δέκα. Θα συνεχιστεί, όσο υπάρχουμε», είπε η επιμελήτρια της έκθεσης, Yana Zvenigoródskaya, στην EFE στο Εβραϊκό Μουσείο Ανοχής στη Μόσχα.
Οι διοργανωτές της έκθεσης κατάφεραν να συγκεντρώσουν στον ίδιο χώρο περισσότερα από 60 έργα του διάσημου «γκουρού της νεωτερικότητας», κυρίως σειρογραφίες και ξυλογραφίες από ιδιωτικές ρωσικές συλλογές και πενήντα έργα Ρώσων καλλιτεχνών.
Σύμφωνα με τους διοργανωτές, το «όνομα του Warhol» έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάδυση της αγοράς τέχνης στην πρώην Σοβιετική Ένωση, όπου «αντί για τη λατρεία της κατανάλωσης αγαθών προωθήθηκε η λατρεία της κατανάλωσης ιδεολογικών προϊόντων».
Η επιμελήτρια της έκθεσης επεσήμανε ότι «δεν πρόκειται απλώς για σύγκριση και διάλογο μεταξύ του έργου του Άντι Γουόρχολ και των Ρώσων ζωγράφων, αλλά για ένα ταξίδι σε γενιές. Ο διάλογος ξεκινά τη δεκαετία του εξήντα του περασμένου αιώνα και ολοκληρώνεται σήμερα».
Με την είσοδό του στην έκθεση, ο επισκέπτης «συγκρούεται» με τα εμβληματικά κουτάκια σούπας Campbell, μέρος της εκτεταμένης σειράς των 32 «γεύσεων» που πολλαπλασιάστηκε από τον Αμερικανό καλλιτέχνη το μακρινό 1962, σε αντιπαράθεση με τη σειρά «Poor Russian Pop» της Ντάρια Κρότοβα.
Η Ρωσίδα καλλιτέχνης, διεθνώς αναγνωρισμένη πάνω απ’ όλα για τις εγκαταστάσεις και τα γλυπτά της, δεν καταφεύγει στη μεταξοτυπία, μια διαδικασία που απαιτεί τεχνολογικές δεξιότητες, αλλά αντιθέτως παρουσιάζει μια σειρά από σκισμένα κουτιά σε τσαλακωμένο χαρτί χειροτεχνίας, ως υπαινιγμός της κακής τέχνης, μια τάση που προέκυψε παράλληλα με την ποπ.
Η εκτεταμένη έκθεση χωρίζεται σε διάφορους θεματικούς τομείς όπως «Showbiz», «I am my own brand», «Shopping», «How Andy έγινε Warhol», «Environment», «Money», «Monroe», «Gloria» και “Memento mori” (Θυμήσου ότι θα πεθάνεις).
Σε όλα, ο δημιουργός με σλοβακικές ρίζες στοχάζεται, ακόμη και μαλώνει με τους Ρώσους συναδέλφους του.
Αντίστοιχοι σε Έρωτα και Θάνατο
Η εκτενής έκθεση παρουσιάζει τους κύριους σταθμούς της δουλειάς του Γουόρχολ: τις αυτοπροσωπογραφίες του, τις σειρές «Μάο Τσε Τουνγκ», «Χρήματα», «Λουλούδια», «Θάνατος και Καταστροφή» και «Μέριλιν Μονρόε».
Ακριβώς, ο τελευταίος έρχεται σε αντίθεση με έργα του καλλιτέχνη του Λένινγκραντ Vladislav Mámishev-Monroe, που πέθανε πριν από δέκα χρόνια στο Μπαλί, στα οποία ο δημιουργός φωτογραφίζεται σταυροφορεμένος στο ρόλο μιας λαμπερής Μέριλιν με ένα μήλο του Αδάμ.
Η σειρά «Three Dollar Bills» με τη σειρά της κάνει διαλόγους με δύο περίεργα κομμάτια Ρώσων συγγραφέων: η Olga Tobreluts παρουσιάζει μια ολογραφική εικόνα ενός αβλαβούς χρυσού μπαλονιού, το οποίο μπορεί να φουσκώσει και να ξαναφουσκώσει, και το οποίο όταν το κοιτάξεις από την άλλη πλευρά είναι καλυμμένο με αγκάθια.
Από την πλευρά του, ο Oleg Semyonovij αντιπροσώπευε με ιδιαίτερο σαρκασμό τη λέξη «χρήματα» και το μονόγραμμα του ρουβλιού με τα δικά του μαλλιά, «κομμένα σε μια ευνοϊκή μέρα σύμφωνα με το σεληνιακό ημερολόγιο για να προσελκύσουν χρήματα».
«Από τη μια πλευρά, συγκρίνονται δύο εποχές, δύο νοοτροπίες, αλλά όλοι οι επισκέπτες της έκθεσης θα μπορούν να βρουν τις δικές τους άκρες και στόχος μας είναι να νιώσουν οι άνθρωποι την ατμόσφαιρα στην οποία δημιουργήθηκε η ποπ αρτ», κατέληξε η Zvenigoródskaya.
Πηγή: EFE
Μετάφραση: Αθανάσιος Ρούντος
www.ertnews.gr
